Ook in Eeklo bestaan stukjes fiets- of wandelpad waar geen auto's kunnen of mogen komen. Wellicht fietste je al eens over zo'n trage weg, langs hetSpoorwegpad richting Het Leen, langs het Schipdonkkanaal, het Melkerijpad of

de Boswegel. Vroeger bestonden er veel buurtwegen, zoals jaagpaden,

veldwegen en kerkwegels.

Omdat ze meestal smal waren en voor voetgangers bestemd, werden trage wegen in het autotijdperk weinig gebruikt, raakten in verval en werden soms door aangelanden ingepalmd. Kerkwegels en oude spoorwegbeddingen verdwenen zo. Ze werden omgezet in tuin- of landbouwgrond. Trage wegen opnieuw openstellen is niet altijd eenvoudig. Gebruikers willen liefst het gebruik van andermans grond verder zetten. Hun protest vertraagt de realisatie eindeloos. Zo werd al in 2003 de aanleg van een fietspad naar Lembeke op de oude spoorwegbedding goedgekeurd. Op kosten van de provincie.

Een gebruiker van de spoorwegbedding verzette zich tegen de teruggave van een stuk van 'zijn' tuin. Het stadsbestuur kwam hem tegemoet en besliste het fietspad, mits compensatie, naast de tuin/spoorwegbedding aan te leggen. Een jarenlange procedure van grondverwerving en - ruil was het gevolg. Het fietspad is er nog altijd

niet, maar wellicht toch volgend jaar. Intussen betaalt de stad al een hele tijd huur aan de NMBS voor de bedding waarop het fietspad moet komen.

Zolang het stadsbestuur op deze wijze verder gaat en het belang van een individu voorrang geeft op het algemeen belang, worden trage wegen echter maar traag terug opengesteld. Typerend was de recente beslissing van het college om geen herstelplan trage wegen te laten maken door Regionaal Landschap Meetjesland. Bang dat sommige vrienden zouden protesteren als ze een deel van 'hun' tuin

moeten afstaan? Op vraag van Groen! en Open VLD krabbelde het bestuur terug. Het herstelplan wordt nu wel opgemaakt, zoals voorzien in het mobiliteitsplan.